چند متر مکعب جای بکر

دوباره مهمان ارتفاعات زیبای هزار مسجد بودم و طبیعت به اصطلاح طلبید!!

با چند همسفر عزیز و دوست داشتنی از ژرف شروع کردیم و بعد از دو روز و بیش از بیست ساعت کوهنوردی و پیمایش دره و رودخانه به روستای درونگر یا ایده لیک رسیدیم.

تفنگ دره یا دره سیستان یک جای بکر و دست نخورده است به این علت که با ماشین ، موتور و حتی چرخ هم نمی توان وارد آن شد. مسیرش خوشبختانه فنی است و صعب العبور و دسترسی به آن کار هر کسی نیست و همین سند آزادی این منطقه شده است.

متاسفانه کافی است جایی در این مملکت زیبا و چشم نواز باشد و دسترسی به آن هم آسان... آنوقت است که بساط قلیان های میوه ای ، جوجه کباب های آماده و زباله های مشمئز کننده اعصابت را به هم می ریزد و مثل یک پرده زمخت و بد رنگ جلوی پنجره سحر آمیز طبیعت را می گیرد.

کافی است جایی سهل الوصول باشد تا یک عده مریض که بودن در یک زباله دانی با یک طبیعت بکر چندان توفیری برایشان ندارد مثل مغول ها به آنجا بریزند و بشکنند و بسوزانند و غارت کنند و کاملا به گند بکشند.

کافی است جایی بکر باشد و خبرش را صدا و سیما یا مجلات پخش کنند آنوقت یک عده  انسان نما ی بی فکر اگر جاده داشته باشد می روند و فاتحه اش را می خوانند ( مثل لاله های واژگون سی سخت) و اگر نداشته باشد به دنبال هر نماینده مجلس و یا مسئول بی فکر دیگری  می افتند تا با بهانه های واهی مجبورشان کنند به جاده کشیدن ، ساخت و ساز و به گند کشیدن آن طبیعت بی دفاع ( بلایی که هر لحظه ممکن است بر سر جنگل ابر یا قله دماوند بیاید)

طبیعت های بکر مثل یوزپلنگ های مظلوم ایرانی به خاطر وجود مدیرهای بی لیاقت و انسانهای بی مسئولیت روز به روز کمتر و نایاب تر می شود و متاسفانه نسلشان در حال انقراض است.

..................................................................

دره سیستان یک محوطه صعب العبور بین روستاهای ژرف ، سینی ، ایده لیک ، خاکستر و خرکت است و بسیار زیبا و چشم نواز...

این دره معجونی است از آبشارهای کوچک و بزرگ ، مرتع ها ی سر سبز و چشمه های بسیار گوارا که هر کدام از دیگری زیباتر است.

درختان کهنسال ارس با گیاهان معطری مانند کاکاتو ، آویشن ، چای کوهی و گونه های دیگری که فقط به قیافه می شناسمشان!! چنان عطری به هوا داده اند که وصف نشدنی است.

اینجا برای لذت بردن کافی است کنار رودها و آبشارهایش بنشینی و ضمن نگاه به طبیعت سحر آمیز ، مشتی آب به صورت بزنی و به سمفونی زنده و کمیابی گوش کنی که حاصل همکاری آب و باد و صخره و بلبلان است و همین برای مست شدن کافی است.

اینجا لنز دوربین را به هر طرف که متمایل کنی و شاترش را فشار دهی،حاصل کار یک کارت پستال تمام عیار است.

پ ن 1: مسیر برگشت از ایده لیک تا مشهد بر حسب تصادف با یک انسان شریف ، خوش اخلاق و البته پا به سن گذاشته آشنا شدیم و حاصل کار همسفر شدن با این مرد خوش صحبت  تا مشهد و با وسیله ایشان  بود که خیلی چسبید ...

پ ن 2: ورود به دره سیستان و یکی از کوچه آب های داخل دره ، دو تصویر زیبا خاطره انگیز بود و حالا حالا ها در یادم خواهد ماند.

پ ن 3: هیچکدام از همسفر ها تجربه پیمایش این مسیر را نداشتند. صعب العبور بودن دره ، آبشارهایی که رد شدن از آنها بدون طناب امکان پذیر نبود و تنها بودنمان در این مکان وسیع و شگفت انگیز  هیجان زیادی داشت که البته با چاشنی "ترس" همراه بود و حسابی غدد فوق کلیوی جمع را به ترشح آدرنالین وادار کرد!!