بیشتر از ده روز است که سرورهای بلاگفا دست ملت را در حنا گذاشته ...
چند روز پیش یک وبلاگ در میهن بلاگ ساختم اما بعید می دانم که دوباره آپدیتش کنم و امروز توفیقی اجباری دست داد تا اینجا را امتحان کنم.
امکانات و سرعت این وبلاگ ظاهرا از بلاگفا مناسب تر است و اگر این قضیه کاملا ثابت شود شاید بار و بندیل را ببندیم و به اینجا نقل مکان کنیم ... هر چند عقبه 10 ساله ما در بلاگفا عملا به فنا می رود اما سزای کسی که به موازات افزایش کاربر ، اسبابش را فراهم نمی کند همین است...
..................................................
جمعه توفیقی دست داد تا فیلم "در دنیای تو ساعت چند است؟" را در پردیس سینمایی هویزه ببینم.
برای اولین بار هنگام خروج از سینما کاملا راضی بودم. یک فیلم خوب با یک فیلمنامه خوب تر و با موسیقی متن مسحور کننده اش خاطرات کودکی هایم را زنده کرد و در ادامه چندین روز خوب را برایم ساخت...
نوستالژی بازی های فیلم به نشان دادن نماد ها و وسایل قدیمی بسنده نکرد و به زیبایی هر چه تمام تر، پرده خاک آلود روی روابط کودکی را کنار زد و پنجره ای زیبا به روزهای قدیمی و خاطره انگیز باز کرد.
دیالوگ های عاشقانه فیلم به قدری صادقانه ، صمیمی ، شور انگیز و در عین حال پر از حجب و حیا بود که تو را به هزار توی کوچه های فیلم می کشاند و قدم به قدم جلو می برد.
به تصویر کشیدن خانه های قدیمی و کوچه های خلوت در هوای بارانی و بهاری رشت بهترین انتخاب برای فضای رمزآلود این فیلم بود و موسیقی روحنواز آن که تلفیقی از فولکورهای قدیمی شمالی و موسیقی ناب فرانسوی بود به طرز عجیبی مبهوتم کرد و به سمت خاطرات شیرین کودکی کشاند به گونه ای که تا تمام شدن تیتراژ نتوانستم از روی صندلی بلند شوم.
برای اولین بار بعد از دو دهه فیلم دیدن در سینماهای بی در و پیکر ایران هوس دوباره دیدن یک فیلم به سرم زده است.
دوباره بعد از قریب به 20 سال موسیقی یک فیلم مرا جادو کرده است.
دوباره به تمام معنا یک "فیلم " دیدم.
نقد های مغرضانه درباره این فیلم را بی انصافی می دانم. می گویند این فیلم در مورد یک عده به اصطلاح مایه دار است می گویند تبلیغ زبان فرانسه است. بی پرده است، وامدار است، روشنفکری است و یا اینکه ترویج فرهنگ غرب است که هیچکدام از اینها نیست. این فیلم شاید به مذاق بعضی ها خوش نیاید . مهم نیست . "در دنیای تو ساعت چند است" در مورد هر کسی ، هر زبانی و هر مذهبی که هست در مورد "عشق" است و عشق زبان مشترک بین تمامی انسانهای این کره خاکی است.
دیدن این فیلم را به همه جوان های بالای 35 سال توصیه می کنم !!
چند روز پیش یک وبلاگ در میهن بلاگ ساختم اما بعید می دانم که دوباره آپدیتش کنم و امروز توفیقی اجباری دست داد تا اینجا را امتحان کنم.
امکانات و سرعت این وبلاگ ظاهرا از بلاگفا مناسب تر است و اگر این قضیه کاملا ثابت شود شاید بار و بندیل را ببندیم و به اینجا نقل مکان کنیم ... هر چند عقبه 10 ساله ما در بلاگفا عملا به فنا می رود اما سزای کسی که به موازات افزایش کاربر ، اسبابش را فراهم نمی کند همین است...
..................................................
جمعه توفیقی دست داد تا فیلم "در دنیای تو ساعت چند است؟" را در پردیس سینمایی هویزه ببینم.
برای اولین بار هنگام خروج از سینما کاملا راضی بودم. یک فیلم خوب با یک فیلمنامه خوب تر و با موسیقی متن مسحور کننده اش خاطرات کودکی هایم را زنده کرد و در ادامه چندین روز خوب را برایم ساخت...
نوستالژی بازی های فیلم به نشان دادن نماد ها و وسایل قدیمی بسنده نکرد و به زیبایی هر چه تمام تر، پرده خاک آلود روی روابط کودکی را کنار زد و پنجره ای زیبا به روزهای قدیمی و خاطره انگیز باز کرد.
دیالوگ های عاشقانه فیلم به قدری صادقانه ، صمیمی ، شور انگیز و در عین حال پر از حجب و حیا بود که تو را به هزار توی کوچه های فیلم می کشاند و قدم به قدم جلو می برد.
به تصویر کشیدن خانه های قدیمی و کوچه های خلوت در هوای بارانی و بهاری رشت بهترین انتخاب برای فضای رمزآلود این فیلم بود و موسیقی روحنواز آن که تلفیقی از فولکورهای قدیمی شمالی و موسیقی ناب فرانسوی بود به طرز عجیبی مبهوتم کرد و به سمت خاطرات شیرین کودکی کشاند به گونه ای که تا تمام شدن تیتراژ نتوانستم از روی صندلی بلند شوم.
برای اولین بار بعد از دو دهه فیلم دیدن در سینماهای بی در و پیکر ایران هوس دوباره دیدن یک فیلم به سرم زده است.
دوباره بعد از قریب به 20 سال موسیقی یک فیلم مرا جادو کرده است.
دوباره به تمام معنا یک "فیلم " دیدم.
نقد های مغرضانه درباره این فیلم را بی انصافی می دانم. می گویند این فیلم در مورد یک عده به اصطلاح مایه دار است می گویند تبلیغ زبان فرانسه است. بی پرده است، وامدار است، روشنفکری است و یا اینکه ترویج فرهنگ غرب است که هیچکدام از اینها نیست. این فیلم شاید به مذاق بعضی ها خوش نیاید . مهم نیست . "در دنیای تو ساعت چند است" در مورد هر کسی ، هر زبانی و هر مذهبی که هست در مورد "عشق" است و عشق زبان مشترک بین تمامی انسانهای این کره خاکی است.
دیدن این فیلم را به همه جوان های بالای 35 سال توصیه می کنم !!
